Saksofoni
Saksofoni spadaju u drvene duvačke instrumente iako su, kao i flaute, napravljene od metala, no po tehnici sviranja i građi pripada ovoj porodici kojoj se pridružio tek polovinom 19. veka. Nazvan je po svom izumitelju, znamenitom graditelju tog doba Adolfu Saksu. On je kombinovao iskustva dotadašnjih instrumenata. Tako saksofoni imaju usnik kao i klarineti – sa prostim trščanim jezičkom. Mehanizam i prstna tehnika su mu najsličniji oboi, dok je zvuk sličan fagotu, čiji se visoki registar i naziva ”saksofonski”.
Saksofon se gradi u čitavom nizu registara, od najdublje do najviše zvučnosti, ali najčešći su alt i tenor saksofoni. Donekle ređi su sopran i bariton saksofon. Najviše varijante imaju pravu cev, pa liče na limenu obou ili klarinet. Ostalima je cev karakteristično savijena u početku i završetku, sa izduženim levkom podignutim uvis. Saksofon je konstruisan za potrebe vojne muzike i u nekim zapadnoevropskim zemljama tu funkciju ima i danas. U simfonijskim orkestrima i umetničkoj muzici se koristi srazmerno retko, ali je u ansamblima zabavne muzike, naročito u džezu, vrlo istaknut, sa velikim nizom značajnih solista - virtuoza.
