Trube

Trube

U svojoj veoma dugoj istoriji, koja zalazi daleko u antičko doba, instrumenti tipa trube mogli su da izvode tonove samo jednog alikvotnog niza (tzv. prirodna truba), pa su građene u različitim registarskim varijantama i veličinama. Najčešće se upotrebljavala za vojničke signale i svečane fanfare. Nadogradnja trube u 19. veku je omogućila da se lako i slobodno sviraju svi tonovi. Zahvaljujući mehanizmu ventila, truba postaje jedan od virtuoznijih instrumenata čiji se ton može čuti u raznim stilovima muzike. Truba je izgrađena od kružno savijene cilindrične cevi koja se završava levkastim otvorom. Proizvodi svetao, oštar, briljantan i prodoran ton. Truba koja se u 18. veku označavala kao truba in S imala je stvarni zvučni obim (zavisno od veličine) za oktavu dublji od obima današnje trube in S, odnosno isti obim kao današnja horna in S (corno alto). S obzirom da se pedalni ton nije mogao dobiti, a da je drugi ton alikvotnog niza bio intonativno nesiguran, praktični obim trube iz klasičnog perioda svodio sa uglavnom na dobijanje tonova od 3. do 12. alikvotnog niza.