Usne harmonike
Usne harmonike su nastale u Nemačkoj početkom 20. veka. Napravljene su od metala i drveta. Preteča usnih harmonika je kineski instrument Šeng koji je funkcionisao po principima današnje usne harmonike. Šeng je bio napravljen od bambusove trske. Tonovi su se proizvodili duvanjem vazduha kroz otvore različitih dužina i prečnika.
Majstor Friedrich Buschmann iz Berlina je 1821. godine napravio neki vid prototipa današnje usne harmonike. Nedugo nakon proizvodnje ovog prototipa, usna harmonika postaje veoma popularan instrument naročito zbog svog karakterističnog zvuka i lakoće sviranja. Nemačni sajdžija Matthias Hohner je, uvideći mogućnost velike prodaje, počeo sa proizvodnjom usnih harmonika. Posle osvajanja tržišta Evrope i Severne Amerike, kao i velike popularnosti instrumenta, najstariji sin Matthias Hohner-a, Jakob Hohner je 1986. godine na tržište izbacio novi model harmonike zvane Marine Band. To je mala diatonska harmonika koja sadrži tonove samo jedne dur skale, popularno nazvana pikolo. Opseg tonova ove harmonike su tri oktave, a naštimovana je po Richterovom sistemu.
Popularnost novog tipa harmonike je bila velika, tako da je imala jedinstveno i značajno mesto u stvaranju bluza. Bluz muzika i muzičari su otkrili neverovatne mogućnosti ovog malog instrumenta koje nisu bile poznate ni samom proizvođaču. Novi, otegnuti vibrirajući zvuk donosi instrumentu neverovatno veliku popularnost.
